Αποσπάσματα από την ομιλία του Νίκου Σοφιανού σε εκδήλωση - συζήτηση με ανάπηρους, χρονίως πάσχοντες, γονείς & κηδεμόνες παιδιών ΑμΕΑ και εργαζόμενους στην Πρόνοια και την Ειδική Αγωγή

«Υπάρχει η δύσκολη πραγματικότητα που βιώνετε στην καθημερινή προσπάθεια διαχείρισης της κατάστασης, της δικής σας ή του παιδιού σας, έχοντας απέναντί σας ένα κράτος, ένα Δήμο, μια Περιφέρεια εχθρική και υπάρχει και η ανάγκη έκφρασης και υλοποίησης των διεκδικήσεών σας.

Αυτή την αδιαφορία και την εχθρότητα δεν τη δείχνει προνομιακά σε σας, αλλά συνολικότερα απέναντι στην κοινωνία. Γιατί πραγματικά, όπως δεν είναι στις προτεραιότητες οι ανάγκες της πλειοψηφίας αυτής της πόλης, η κατάσταση των σχολείων, των πεζοδρομίων, η κατάσταση που βρίσκονται οι πλατείες, οι αθλητικές υποδομές, τα γυμναστήρια, τα κολυμβητήρια, τα γήπεδα, οι Πολιτιστικές δομές και υποδομές, έτσι δεν είναι και οι δικές σας. Αλλά αυτή η αδιαφορία και η εχθρότητα είναι ακόμα πιο κραυγαλέα σε εσάς, γιατί καθιστά ακόμα πιο δύσκολη την πρόσβαση στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, στο δικαίωμα να κινείται με ασφάλεια μέσα στην πόλη ένα άτομο με αναπηρία. Γίνεται ακόμα πιο δύσκολη η καθημερινότητα του γονέα που έχει παιδί με αναπηρία, στην προσπάθειά του να το στηρίξει, στον αγώνα του να εξασφαλίζεται το δικαίωμα και η πρόσβαση του παιδιού του στην εκπαίδευση, στην άθληση, στον πολιτισμό.

Αυτές τις μέρες και όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, οι γονείς, οι οικογένειες με παιδιά ΑμΕΑ εισπράττουν εύκολες υποσχέσεις για διευκολύνσεις από δημάρχους, από αντιδημάρχους, από περιφερειάρχες, και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, τα οποία όμως μπορεί να αφορούν μία προσωπική ατομική υπόθεση. Δεν αφορούν όμως το πώς μπορούμε να προβάλλουμε από τη μία και να λύσουμε από την άλλη, σοβαρά πρακτικά προβλήματα τα οποία δεν μπορούν να περιμένουν άλλο, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν με τον αρνητικό συσχετισμό και με το γεγονός ότι έχεις απέναντί σου μία κυβέρνηση, ένα κράτος εχθρικό, που δεν προτεραιοποιεί τις δικές μας ανάγκες. Μιλώντας για το δήμο της Αθήνας, είναι καθαρό ότι δεν μπορεί να περιμένει άλλο το θέμα των άθλιων υποδομών των Ειδικών Σχολείων της Αθήνας. Δεν μπορεί να περιμένει άλλο η ανέγερση του ΕΕΕΕΚ Αθηνών για το οποίο εδώ και 8 χρόνια έχει οριστεί και οικόπεδο, που ενώ είναι προς απαλλοτρίωση δεν απαλλοτριώνεται, το οικόπεδο στην οδό Λάμψα, στους Άνω Αμπελόκηπους, που μόνο ως προεκλογική υπόσχεση αναθερμαίνεται».

Ο Νίκος Σοφιανός στη συνέχεια αναφέρθηκε αναλυτικά σε μία σειρά από σχολεία για τα οποία έχουν γίνει παρεμβάσεις από τη Λαϊκή Συσπείρωση στο δημοτικό συμβούλιο και τόνισε:

«Αυτά τα τέσσερα χρόνια οι μόνες φορές που απασχολήθηκε το δημοτικό συμβούλιο για τα σχολεία Ειδικής Αγωγής ήταν με τις παρεμβάσεις μας στη προ ημερησίας διάταξης συζήτηση, όταν θέταμε θέμα για τα προβλήματα υποδομών στα Ειδικά Σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Δήμου, για το ΕΕΕΕΚ Αθήνας που ακόμα είναι στα χαρτιά και οι συζητήσεις που έγιναν -δύο νομίζω- για την γενική κατάσταση στα Ειδικά Σχολεία, μαζί με την Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) και συλλόγους εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σ' αυτές μας τις παρεμβάσεις τονίζαμε την ανάγκη να ληφθούν μέτρα, πιέζαμε να μας απαντήσει η δημοτική αρχή τι προτίθεται να κάνει και με ποιο χρονοδιάγραμμα.

Έλειψε οποιαδήποτε εισήγηση αυτής της Δημοτικής Αρχής για το ποια είναι η κατάσταση, τι μέτρα παίρνονται, πώς αντιμετωπίζονται. Έλειψε οποιαδήποτε αναφορά από τις άλλες παρατάξεις με δική τους πρωτοβουλία, γιατί είναι αλλιώς όταν ανοίγεις εσύ ένα θέμα να εκφράζει και ο άλλος από την άλλη παράταξη της αντιπολίτευσης τη στήριξη ή τη θέση του, και άλλο πράγμα να το αναδεικνύεις εσύ, δείχνοντας ποιες είναι οι προτεραιότητές σου και οι ιεραρχήσεις σου.

Η υποδομή είναι η μία πλευρά. Ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι -και το οποίο δεν αφορά στενά το δήμο, αλλά τον αφορά εν μέρει- είναι το περιεχόμενο της εκπαίδευσης στην ειδική αγωγή. Είναι τα μέτρα που παίρνονται για να στηριχθεί η πρόσβαση του παιδιού σε αυτή τη διαδικασία η οποία είναι πολύ δύσκολη, απαιτητική και κοπιαστική και φυσικά τα μέσα που δίνονται ώστε να υπάρχει ενισχυτική υποδομή.

Θυμάμαι τη συζήτηση με εκπαιδευτικούς στο 6ο Ειδικό Δημοτικό σχολείο που έλεγαν ότι η σχολική επιτροπή δεν μπορεί να χρηματοδοτεί ένα ειδικό δημοτικό σχολείο ή νηπιαγωγείο με κριτήριο το πόσα παιδιά έχει, γιατί οι ανάγκες σε χρήματα για να στηριχθεί η εκπαιδευτική λειτουργία του ειδικού σχολείου είναι πολύ περισσότερες. Αυτά δεν υπάρχουν στους αλγόριθμους με τους οποίους μοιράζουν τις κουτσουρεμένες επιδοτήσεις από το Υπουργείο Παιδείας προς τους δήμους και τις διαχειρίζονται οι σχολικές επιτροπές. Και επειδή με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης που ήδη συζητιέται καταργούνται οι σχολικές επιτροπές και θα αντικατασταθούν και οι 14 που έχει ο δήμος της Αθήνας από μία Διεύθυνση, την οποία θα ελέγχει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος, φανταστείτε πόσο θα πολλαπλασιαστούν τα προβλήματα διαχείρισης, από πλευράς πόρων και υποδομών. Σε ένα σύνολο 396 σχολικών μονάδων που έχει ο δήμος της Αθήνας τα σχολεία Ειδικής Αγωγής δεν μπορούν να υπολογίζονται για την κατανομή της χρηματοδότησης με το ίδιο τρόπο, γιατί τα ειδικά σχολεία έχουν ειδικές απαιτήσεις που είναι υποχρεωμένη η Πολιτεία, το κράτος, το Υπουργείο, ο Δήμος, να καλύψει σε αυτά.

Αυτή η κατάσταση έχει τη σφραγίδα και της σημερινής και της προηγούμενης δημοτικής Αρχής. Έχει τη σφραγίδα και της σημερινής και της προηγούμενης περιφερειακής Αρχής και όλων των διαδοχικών κυβερνήσεων και αυτό πρέπει να προβληματίσει ένα κόσμο. Γιατί η ψήφος είναι όπλο. Με την ψήφο παίρνεις θέση, τιμωρείς, αλλά ταυτόχρονα εκφράζεις και διάθεση, θέληση, στήριξη ή συμπόρευση -δεν είναι απαραίτητη η ταύτιση- με μία πολιτική δύναμη που αυτά που λέει, τα κάνει. Που αυτά που διεκδικεί, αν βρεθεί στη διοίκηση του δήμου θα τα υλοποιήσει, κόντρα σε σχεδιασμούς, σε δυσκολίες, σε μία πραγματικότητα την οποία λίγο ή πολύ τη γνωρίζετε.

Από την ενίσχυση, την ισχυροποίηση της Λαϊκής Συσπείρωσης και στο Δήμο και στην Περιφέρεια έχει συμφέρον -να το πω έτσι απλά, λαϊκά- ο γονιός, η οικογένεια που έχει παιδί με αναπηρία, το αναπηρικό κίνημα σε αυτή την πόλη.

Η δική μας επιμονή είναι δεδομένη και το επόμενο διάστημα, μέχρι να λήξει η θητεία του δημοτικού συμβουλίου, αλλά και στην επόμενη θητεία με το νέο δημοτικό συμβούλιο. Είναι δεδομένη η στήριξη μας και ο κοινός αγώνας, γιατί δεν είναι θέμα φιλανθρωπίας, είναι θέμα αντίληψης για το πώς πρέπει να λειτουργεί μία κοινωνία που αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τα προβλήματα μπορεί να έχει ο καθένας».

Στη εκδήλωση μίλησαν ακόμα ο Χάρης Χουρδάκης, υποψήφιος σύμβουλος Κεντρικού Τομέα Περιφέρειας Αττικής και ο Στράτος Κάντζος, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αθήνας, ενώ παρέμβαση έκανε και η υποψήφια δημοτική σύμβουλος Δήμητρα Μαραγκουδάκη.