Νίκος Σοφιανός: "Οι πραγματικές στοχεύσεις της συζήτησης περί “ανομίας” στα πανεπιστήμια..."

Άρθρο του Νίκου Σοφιανού στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ

Καθημερινά και Κυριακάτικα φύλλα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, φιλοξενούν αναλύσεις και απόψεις "περί ανομίας στα ΑΕΙ".

Αφορμή (άλλη μια φορά...) δόθηκε από τις ενέργειες διαφόρων αμφιβόλου προέλευσης και κινήτρων ομάδων σε συγκεκριμένο πανεπιστήμιο στην Αθήνα.

Γεννιέται ένα ερώτημα: οι 680.000 προπτυχιακοί φοιτητές, οι 20.000 διδάσκοντες, οι 120.000 περίπου μεταπτυχιακοί και υποψήφιοι διδάκτορες, στα 427 πανεπιστημιακά τμήματα, στα 1110 μεταπτυχιακά προγράμματα, στα 291 προγράμματα διδακτορικών σπουδών, ασχολούνται πραγματικά με αυτή τη συζήτηση;

Θέτουμε αυτή την ερώτηση γιατί -με βάση την πυκνότητα, τη συχνότητα, την έκταση των δημοσιευμάτων- φαίνεται ότι το μείζον θέμα, άγχος, αγωνία όλων των παραπάνω, η σκέψη με την οποία κοιμούνται και ξυπνάνε περίπου ένα εκατομμύριο κόσμος, είναι τι θα γίνει με κάποιες καταλήψεις σε ορισμένα δωμάτια και με διάφορες προβοκατόρικες "παρεούλες" ή το πότε "θα πιάσει δουλειά" η πανεπιστημιακή αστυνομία...

Η πραγματικότητα είναι άλλη.

Η συντριπτική πλειοψηφία:

Αγωνιά, για το αν θα βρει θέση να κάτσει στα κατάμεστα αμφιθέατρα των πρωτοκόλλων διασποράς του ιού. Αν θα αναγκαστεί να πάρει το λεωφορείο για να παστωθεί σαν σαρδέλα γιατί.... δεν μπορούμε να γεννήσουμε λεωφορεία...

Αναρωτιέται γιατί από τα 607 εκατομμύρια για αριστεία (!) του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, δεν βρέθηκαν πόροι για αναλώσιμα, για εργαστηριακό εξοπλισμό.

Βλέπει πολλές και πολυτελείς υποδομές του πανεπιστημίου του να μην απευθύνονται σ' αυτόν αλλά σε κάτι εταιρείες που έχουν στρατοπεδεύσει εντός των ΑΕΙ.

Αγχώνεται για το αν θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα με το νοίκι. Κι εκείνο το χαρτζιλίκι από την οικογένεια που ολοένα και λιγοστεύει...

Θέλει να πάρει γρήγορα πτυχίο, αλλά και να λάβει όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη μόρφωση στις σπουδές του. Θυμώνει που θεωρείται σχεδόν δεδομένο ότι το πτυχίο είναι απλά ένα προσόν και ότι πρέπει να συνεχίζει να πληρώνει για να φτιάξει το προφίλ του... μήπως βρει τελικάδουλειά.

Γιατί λοιπόν τόσο μελάνι για κάτι που δεν απασχολεί την κοινωνική πλειοψηφία; Τι υπηρετεί η καμπάνια περί ανομίας;

Σίγουρα δεν υπηρετεί το να σπάσει το απόστημα που υπάρχει και αναπτύσσεται στο έδαφος του επιχειρηματικού πανεπιστημίου. Αυτού που φάνηκε πρόσφατα με τις διάφορες διασυνδέσεις, τα διάφορα νόμιμα προγράμματα με τα εκατομμύρια ευρώ που αλλάζουν χέρια, τις κατηγορίες για τοκογλυφίες, μίζες και άλλα σοβαρά αδικήματα.

Υπηρετεί άλλο στόχο. Να διαμορφωθεί το κατάλληλο κατασταλτικό πλαίσιο για να περιφρουρηθεί το πανεπιστήμιο-επιχείρηση. Για να αντιμετωπιστεί η οργανωμένη συλλογική αγωνιστική διεκδίκηση των νέων, των εργαζόμενων στα πανεπιστήμια.

Άλλωστε, ακόμα και η πολύ πρόσφατη πείρα αποδεικνύει ότι η ένταση της καταστολής δεν περιφρουρεί, αλλά είναι αντίθετη με την ακαδημαϊκή ελευθερία. Η κατάργηση του ασύλου δεν αντιμετώπισε την όποια ανομία, όπως υποκριτικά υποστήριζε η κυβέρνηση. Πολύ απλά γιατί δεν ήταν αυτός ο στόχος της. Όπως δεν την αντιμετωπίζουν οι παραπλήσιες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για πανεπιστημιακή "αστυνομία" που δεν θα υπάγεται στην ΕΛ.ΑΣ., αλλά στις πρυτανικές αρχές.

Το ΚΚΕ έχει αποδείξει με τις θέσεις του και με την αποφασιστική παρέμβαση της ΚΝΕ ότι αγωνίζεται για πανεπιστήμια ανοιχτά, δημόσια και δωρεάν, της επιστήμης, της μόρφωσης και της έρευνας προς όφελος της κοινωνίας και όχι των συμφερόντων των λίγων.

Μπαίνουμε μπροστά και παλεύουμε, όπως το κάναμε και στις συνθήκες που η κυβέρνηση κρατούσε κλειστά τα πανεπιστήμια, για πανεπιστήμια ουσιαστικής ακαδημαϊκής ελευθερίας, συζήτησης και προβληματισμού και όχι καταστολής και αυταρχισμού.

Απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης και του Υπουργείου "Παιδείας", για έναν νέο νόμο-πλαίσιο διεύρυνσης της επιχειρηματικής λειτουργίας των πανεπιστημίων και στον νέο γύρο επίθεσης με την επιχείρηση εισόδου της πανεπιστημιακής αστυνομίας στους χώρους που σπουδάζουν και εργάζονται εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και εργαζόμενοι, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να ανοίξει η συζήτηση για το τι έχει πραγματικά ανάγκη η νέα γενιά και για να μπουν εμπόδια στις ορέξεις καταστολής της κυβέρνησης.