Ν. Σοφιανός: "Ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα"

2023-03-05

Σε εκδήλωση των Κομματικών Οργανώσεων της ΤΟ Α' Αθήνας του ΚΚΕ στου Γκύζη μίλησε το Σάββατο 4 Μάρτη ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στον Δήμο της Αθήνας και εκ νέου υποψήφιος δήμαρχος. Ακολούθησαν παρεμβάσεις από τους υποψήφιους βουλευτές του ΚΚΕ στην Α' Αθήνας Χάρη Βουρδουμπά και Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

Ο Νίκος Σοφιανός ανέφερε στην ομιλία του:

«Είναι μέρες θλίψης και οργής για ένα αποτρόπαιο έγκλημα που έγινε στον βωμό του κέρδους. Και δεν είναι τυχαίο που αυτός ο χαρακτηρισμός δόθηκε από τη συνείδηση του λαού μας σχεδόν αμέσως και παρά την προσπάθεια να το κρύψουν πίσω από το γνωστό "ανθρώπινο λάθος". Πίσω από τη γνωστή δικαιολογία που το πρόβλημα ενός ατόμου χρησιμοποιείται για να κρύψει τις διαχρονικές ευθύνες ενός συστήματος που στην κυριολεξία δεν σταματά πουθενά στο όνομα του κέρδους και κοστίζει αυτή η πολιτική ζωές. Είναι πραγματικά, από την Τετάρτη το πρωί που άρχισε να συνειδητοποιείται το μέγεθος του εγκλήματος, ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού μας. Είναι συγκλονιστικές οι στιγμές της αλληλεγγύης, αλλά και της διάθεσης εναντίωσης και της απάντησης σε αυτό το γιατί.

Οι εικόνες από τα Λύκεια, από τις σχολές, από τους χιλιάδες νέους που βγήκαν στους δρόμους και θα συνεχίσουν να βγαίνουν. Είναι ο πόνος, η αλληλεγγύη, η οργή, αλλά και η διάθεση του αγώνα. Το έγκλημα δεν πρέπει να ξεχαστεί. Δεν πρέπει, δεν μπορεί να συγκαλυφθεί. Βρεθήκαμε και θα βρισκόμαστε και τις επόμενες μέρες, και στη συνέχεια στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, αυτής της έκφρασης αλληλεγγύης στα θύματα, αλλά και της απαίτησης να αναδειχθούν οι φυσικοί και ηθικοί πολιτικοί αυτουργοί αυτού του εγκλήματος και ταυτόχρονα να συνειδητοποιηθεί πλατύτερα από τον λαό μας που προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε αυτό το γιατί. Να συνειδητοποιηθεί ότι ολοένα και περισσότερο με πολλά στιγμιότυπα που έρχονται από αυτή την καθημερινή επικαιρότητα φαίνεται καθημερινά ότι από τη μια είναι οι ζωές μας κι από την άλλη τα κέρδη των επιχειρήσεων, των ομίλων, του κεφαλαίου.

Και πραγματικά πρέπει να πάρει θέση ο καθένας και η καθεμία. Έτσι δουλεύει αυτό το σύστημα. Όλα στον βωμό του κέρδους. Έτσι δουλεύουν οι κυβερνήσεις του, η μια μετά την άλλη. Έτσι δουλεύουν τα κόμματά τους, γιατί τα στοιχεία είναι πολύ ξεκάθαρα. Από το 2010, μιλώντας για αυτό το προδιαγεγραμμένο, προσχεδιασμένο ακόμα έγκλημα. Από το 2010 με την απελευθέρωση των συγκοινωνιών, με το άνοιγμα της πορείας ιδιωτικοποίησής τους, κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, ξανά της ΝΔ, ενσωμάτωσαν κομμάτι - κομμάτι την ευρωπαϊκή στρατηγική, τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διέσπασαν τον ΟΣΕ, τον χώρισαν σε κομμάτια για να ανοίξουν δρόμους στις ιδιωτικοποιήσεις. Έδωσαν στους ιδιώτες το κομμάτι που μπορεί να βγάλει κέρδη, δηλαδή του μεταφορικού έργου. Κράτησαν για τους άλλους οργανισμούς, που ελέγχονται από το κράτος, τις υποδομές που κοστίζουν για τον ιδιώτη και φυσικά κράτησαν και τα χρέη. Και τι έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2016; Έδωσε στην ιταλική πολυεθνική την ΤΡΑΙΝΟΣΕ έναντι 45 εκατομμυρίων, την επιδοτούσε 50 εκατομμύρια κάθε χρόνο. Και έδωσε στο Δημόσιο, δηλαδή σε μας στους φορολογούμενους, 14 δισεκατομμύρια τα χρέη του ΟΣΕ. Έτσι λοιπόν καθαρή την έδωσαν στους ιδιώτες.

Και δεν έμειναν μόνο σ' αυτό. Στη συνέχεια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε μια σειρά μέτρα για την ελαστικοποίηση της εργασίας. Θυμηθείτε. Εννιά μέρες συνεχόμενη δουλειά στον ΟΣΕ, χωρίς διακοπή για να μπορέσει να γίνει ανταγωνιστικό το προϊόν που πούλησαν. Και ταυτόχρονα απολύσεις, μετατάξεις και φυσικά χιλιάδες θέσεις κενές σε βάρος της ασφάλειας, σε βάρος της συντήρησης των υποδομών. Και κυριολεκτικά αυτά πήρε η κυβέρνηση της ΝΔ, επέκτεινε για άλλα 10 χρόνια την ίδια σύμβαση, συνέχισαν τις επιδοτήσεις των 50 εκατομμυρίων και συνέχισαν να κινούνται χωρίς ασφάλεια, χωρίς συντήρηση υποδομών, περιμένοντας το "ανθρώπινο λάθος". Όλα αυτά τα αντιλαμβάνεται ο κόσμος. Όλα αυτά τα ψυχανεμίζεται, τα πιάνει το ένστικτό του.

Γι' αυτό κι είναι τόσο μεγάλη η οργή. Γι' αυτό και δεν μπορεί να κρυφτεί είτε από επιτροπές εμπειρογνωμόνων σαν αυτή που έφτιαξαν. Μάλιστα, κάτω από το σκάνδαλο, την πρόκληση να βάζουν στην επιτροπή άνθρωπο που είχαν βάλει οι προηγούμενες κυβερνήσεις για να ιδιωτικοποιήσουν τον ΟΣΕ, αναγκάστηκαν σε παραίτηση, σε αναδίπλωση ή να προσπαθούν να ξεπλύνουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι δήθεν ζητάει τον λόγο από την ελληνική κυβέρνηση, λες και δεν είναι η στρατηγική επιλογή της ΕΕ που υλοποιείται. Αυτό δεν θα το ακούσουμε πουθενά στα κανάλια της ολιγαρχίας. Δεν θα το ακούσουμε στην αντιπαράθεση, που θα μεγαλώσει, της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το 2021 λοιπόν, που έχουμε τα τελευταία στοιχεία στην ΕΕ, έγιναν 1.389 σοβαρά σιδηροδρομικά δυστυχήματα. Από αυτά τα 97 ήταν συγκρούσεις τρένων και είχαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση 693 νεκρούς από σιδηροδρομικά δυστυχήματα. Στο όνομα της απελευθέρωσης, στο όνομα της στρατηγικής τους, την οποία υλοποιούν και στην Ελλάδα, ψηφίζοντας στη Βουλή όλοι μαζί την ενσωμάτωση της μιας μετά της άλλης, των Οδηγιών. Και τώρα προσπαθούν να την ξεπλύνουν την ΕΕ. Και φυσικά θυμήθηκαν και τη ΡΑΣ, τη ρυθμιστική αρχή, η οποία έχει τον ίδιο πρόεδρο που διόρισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Γιατί οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά τα πρόσωπα-κλειδιά, οι τεχνοκράτες τους παραμένουν ίδιοι.

Και έρχεται τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και βάζει "αμείλικτα" ερωτήματα στην κυβέρνηση της ΝΔ. Ποιος διόρισε τον σταθμάρχη; Είναι η άλλη πλευρά του "ανθρώπινου λάθους". "Ναι, ανθρώπινο λάθος, αλλά το έκανε το ρουσφέτι της ΝΔ". Αυτά είναι τα "αμείλικτα" ερωτήματα. Δεύτερο "αμείλικτο" ερώτημα: "Θα κατέβει ο παραιτηθείς υπουργός υποψήφιος βουλευτής;". Τρίτο, "τι θα έκανε ο Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη που πήγε να ανέβει να εγκαινιάσει;". Αυτά τα γελοία ερωτήματα του αποπροσανατολισμού είναι τα τρομερά ερωτήματα που βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ για το έγκλημα στα Τέμπη. Τόση κοροϊδία! Κι είναι τόση η κοροϊδία γιατί είναι και τα δικά τους χέρια βαμμένα στο αίμα από το έγκλημα αυτό. Έχουν και τη δική τους υπογραφή.

Και δεν θα ξεμπερδέψουν, φίλοι και σύντροφοι, έτσι εύκολα στα γρήγορα. Και παρά την τεράστια προσπάθεια, παρά το ότι επιστράτευσαν όλους τους γνωστούς λυτούς και δεμένους δημοσιογράφους, κανάλια, περιοδικά, διαδίκτυο, δεν πέρασε το "ανθρώπινο λάθος". Και δεν πέρασε γιατί το έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές. Το έχουμε ακούσει σε επανάληψη. Για να ξαναθυμήσουμε, για να ξαναφρεσκάρουμε τις δηλώσεις τώρα του Μητσοτάκη στα Τέμπη μετά τους 57 νεκρούς και του Τσίπρα στο Μάτι μετά τους 104 καμένους συνανθρώπους μας. Θα δείτε ότι είναι ίδιες. Τόσο ίδιες... Τη μια "το ανθρώπινο λάθος", την άλλη "ο αέρας, ο άνεμος και το ρυθμιστικό που δεν υπήρχε γιατί όλοι έχτιζαν χωρίς να αφήνουν διεξόδους"..

Κυριολεκτικά -και αυτό μπορεί να συνειδητοποιηθεί από ολοένα και περισσότερο κόσμο- απέναντί μας έχουμε ένα κράτος ταξικό. Ένα κράτος εγκληματικό, αδιάφορο για την ανθρώπινη ζωή. Το ίδιο το κράτος, το ίδιο το σύστημα που με τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του ξεζουμίζει τον εργαζόμενο, δημιουργεί την ανεργία, την ανέχεια, ληστεύει το λεηλατημένο του εισόδημα, το ίδιο κράτος αδιαφορεί ή προδιαγράφει και την ίδια την απώλεια ζωής. Είναι το κράτος των καπιταλιστών με τα κόμματά τους, τις κυβερνήσεις τους ή τους συγκυβερνήτες τους. Είναι οι επενδύσεις για τις οποίες ακούμε. Οι επιχειρηματίες, τα κέρδη, ο ανταγωνισμός, που μαζί με αυτά πάει η ανεργία, τα φτηνά μεροκάματα, η άλωση των εργασιακών σχέσεων. Με μπλοκάκι δουλεύουν οι σταθμάρχες στον ιδιωτικοποιημένο ΟΣΕ, είτε στον κρατικά ιδιωτικοποιημένο, είτε στον ιδιωτικοποιημένο στους Ιταλούς. Είναι το κόστος για την Υγεία, για την Παιδεία. Είναι όλα αυτά που κοστίζουν και ταυτόχρονα είναι τόσο αναγκαία στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Είναι αυτή η συζήτηση των επενδύσεων και των επενδυτών στην οποία κυριολεκτικά πίνουν νερό στο όνομά τους όλοι, ακόμα και οι αντιμνημονιακοί μετά τα μνημόνια του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που αποκαλύψαμε για τον Βαρουφάκη, τη δήλωση ότι "και με ένα ευρώ θα πούλαγα τον ΟΣΕ, φτάνει να ερχόταν η επένδυση και ο επενδυτής να επενδύσουν τόσα εκατομμύρια". Ήρθε με 45 εκατομμύρια, όχι με ένα ευρώ. Ήρθε ο επενδυτής και του τα δώσανε διπλά και τρίδιπλα. Και μάλιστα η ιδιωτική εταιρεία έχει καθαρά κέρδη το 2022: 3,5 εκατομμύρια καθαρά κέρδη. Όλα αυτά, λοιπόν, πρέπει να κριθούν. Πρέπει να τα υπολογίσει ο άλλος στη σκέψη του. Έχουν μαζευτεί πολλά, φίλοι και σύντροφοι, και δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχνάμε.

Δεν έχουμε δικαίωμα όταν περνάει η επικαιρότητα, όταν σταματάει η συζήτηση για ένα έγκλημα, για ένα γεγονός, να το ξεχνάμε και να περιμένουμε το επόμενο. Γιατί, ακόμα, με πρόσφατο τον σεισμό στην Τουρκία, βγήκε η κυβέρνηση και είπε ότι πρέπει εντός τριμήνου να ολοκληρώσουν ακόμη 30.000 ελέγχους δημόσιων κτιρίων από τους σεισμούς του '99. Ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί ο προσεισμικός έλεγχος. Για να μη μιλήσουμε για το εάν και το πρέπει και το πώς να ελεγχθούν, για παράδειγμα, οι πολυκατοικίες της Αθήνας στα θεμέλιά τους. Ακόμα να αποζημιώσουν τους πυρόπληκτους από τη Βόρεια Εύβοια, που κάηκε σε φωτιά που διαρκούσε πάνω από 20 μέρες. Ακόμα να αποζημιώσουν σεισμόπληκτους σε διάφορες περιοχές από σεισμούς που έγιναν τα τελευταία πέντε χρόνια. Ακόμα και όταν τα δικαστήρια της τυφλής αστικής δικαιοσύνης, ακόμα και τότε που βγάζουν αποζημιώσεις για το Μάτι, για καμένη γυναίκα, τότε το κράτος, το σημερινό κράτος, έρχεται ενάγον και ζητάει να μην πληρωθεί, να μην αποζημιωθεί και χρησιμοποιεί τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2018 με τις φωτιές, ότι έφταιγε ο άνεμος, ότι έφταιγε το σχέδιο... Τόσο ταξικά, τόσο εγκληματικά λειτουργεί και δουλεύει αυτό το σύστημα.

Και φυσικά δεν μπορούμε να ξεχνάμε και άλλα γεγονότα, τα οποία σημάδεψαν τη συλλογική σκέψη και πρέπει να τα φρεσκάρουμε στη μνήμη του λαού μας. Δεν ξεχνάμε την εγκατάλειψη των παιδιών και τις κακοποιήσεις, γιατί είναι ακόμα το σκάνδαλο με τη ΜΚΟ εδώ στην Αθήνα, στη γειτονιά μας, στον Κολωνό. Δεν ξεχνάμε την κακοποίηση γυναικών και ανήλικου κοριτσιού, που συνεχίζονται οι συλλήψεις για ένα άλλο έγκλημα, πάλι εδώ, στη δική μας περιοχή.

Είναι πολλά, λοιπόν, αυτά που έχουν μαζευτεί για να μπορέσει να ενισχυθεί στη σκέψη του λαού μας η ριζοσπαστική σκέψη, η πρόταση, η θέση που βάζει το Κόμμα μας ότι δεν υπάρχει άλλη πορεία πέρα από το να οδηγηθούμε στη σύγκρουση, στην ανατροπή αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Και για να μπορέσουμε να φτάσουμε σε αυτό, πρέπει να απεγκλωβιστεί, να χειραφετηθεί ο κόσμος από τα εκβιαστικά διλήμματα που μπαίνουν μπροστά και στις εκλογές, που είτε θέλει, είτε δεν θέλει εκ των πραγμάτων ο Μητσοτάκης θα τις κάνει το επόμενο διάστημα.

Πρέπει με αυτή την πείρα να απαντηθεί το "κανένας απ' τους δυο". Κανένας απ' τους δυο και τους πρόθυμους συγκυβερνήτες. Δεν αφορά τον λαό μας ποιος θα είναι κυβέρνηση την επομένη μέρα των εκλογών, γιατί ξέρουμε ότι η κυβέρνηση την επόμενη μέρα των εκλογών έχει προκαθορίσει την ατζέντα της. Έχει πάρει τις αποφάσεις της. Γιατί ξέρουμε ότι αυτά που μας οργίζουν, η ακρίβεια, η φορολογία, οι μισθοί, οι εργασιακές σχέσεις, οι πλειστηριασμοί, οι 700.000 πλειστηριασμοί, οι οποίοι απελευθερώθηκαν με σπίτια που έχουν τα κοράκια, χρησιμοποιώντας ο Άρειος Πάγος τους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ σαν επιχείρημα για το δικαίωμα που έχουν τα κοράκια να πλειστηριάζουν. Ξέρουμε ότι αυτά θα υπάρχουν στην ατζέντα, στο κυβερνητικό πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι αυτά διαμορφώθηκαν από κοινές επιλογές που ψήφισαν μαζί. Από τα μνημόνια, από τα μεταμνημόνια, από τους νόμους που ο ένας ψήφιζε κι ο άλλος έχτιζε πάνω σε αυτούς για να τους επεκτείνει ακόμη περισσότερο. Χαρακτηρίζεται η επόμενη κυβέρνηση από το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης, από το υπερμνημόνιο όπου εκεί θα κατευθυνθούν τα χρήματα, εκεί θα πάνε οι θυσίες και οι νέες θυσίες που πρέπει να κάνει ο λαός μας. Και από την άλλη, θα έχουμε τη γνωστή προσπάθεια να διαχειριστούν τις συνέπειες στη λεηλάτηση του εισοδήματος, στην ανέχεια με την οποία καταδικάζουν πλατιά τμήματα του λαού μας, με επιδόματα, με δόσεις, με voucher… Αυτή είναι η επιλογή. Αυτός είναι ο δρόμος, που είτε με κυβέρνηση του ενός, είτε με κυβέρνηση του αλλουνού θα βρεθούμε αντιμέτωποι.

Άρα το ερώτημα πόσο δυνατός θα είναι ο λαός την επόμενη μέρα απαντιέται αυτόματα με το πόσο δυνατό θα είναι το ΚΚΕ. Με το πόση δύναμη θα δείξει ο λαός, αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στη δική του δύναμη να συγκρουστεί με την επόμενη κυβέρνηση. Το πόσο αδύνατα θα είναι αυτά τα κόμματα που υπηρέτησαν αυτή τη μαύρη, τη ζοφερή πραγματικότητα, που έχει δημιουργήσει η πολιτική τους, αυτό θα είναι ένα μεγάλο κέρδος. Όσο πιο αδύνατοι αυτοί, τόσο πιο δυνατός ο λαός, πιο δυνατό το ΚΚΕ, ώστε την επόμενη μέρα, απέναντί τους να βρεθεί με μεγαλύτερο μπόι η σταθερή, η σίγουρη, η μαχητική αντιπολίτευση. Γιατί η δική μας εκλογική επιρροή μεταφράζεται αυτομάτως σε αυτοπεποίθηση περισσότερων τμημάτων του λαού μας. Σε διάθεση να συγκρουστούν, να διεκδικήσουν, να παλέψουν το κάθε τι που τους μαυρίζει, που τους δυσκολεύει. Να ανοίξουν μέτωπο για να διεκδικήσουν προβλήματα, αιτήσεις, δικαιώματα. Γιατί αυτό το δυνάμωμα, αυτή η αγωνιστική επιλογή, η αλληλεγγύη, η οργάνωση που μπορεί να δυναμώσει, εξυπηρετείται από την ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Μέσα από την ανάπτυξη σοβαρών αντιστάσεων που είχαμε αυτά τα χρόνια. Ποιος έκανε αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη; Ποιος στήριξε απεργιακές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, τις μάχες ενάντια στους πλειστηριασμούς; Ποιος αναχαίτισε μέτρα στους χώρους της νεολαίας, σε εργασιακούς χώρους; Ποιος ηγήθηκε σε κινητοποιήσεις για να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις;

Αυτά τα δεδομένα πρέπει να αναλογιστεί ένας κόσμος που προβληματίζεται και να τα μετατρέψει σε ψήφο. Γιατί δεν φτάνει απλά να βάζεις αιτήματα. Γιατί τέτοια αιτήματα έχουμε και κατά καιρούς πιέζουμε για να αποκαλύπτουμε το πόσο ταυτισμένοι είναι αυτοί απέναντι στα δικά μας δικαιώματα. Η πρόταση για κατάργηση του ΦΠΑ, που είναι ένα μέτρο που μπορεί να τονώσει το λαϊκό εισόδημα. Η πρόταση για την κατάργηση του Ειδικού Φόρου στα καύσιμα, η πρόταση για απαγόρευση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, οι προτάσεις μας για την Υγεία, για την Παιδεία... Όλες αυτές οι προτάσεις από τη μια μπορούν να υλοποιηθούν μέσα από ένα κίνημα, το οποίο διεκδικεί, παλεύει και αναχαιτίζει κι από την άλλη να δείχνουν ότι αυτά τα άμεσα μέτρα, τα τόσο απαραίτητα για να πάρει ανάσα ο λαός μας, αυτά τα μέτρα θα μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο μέσα από πίεση, από αγώνα, από σύγκρουση με την αυριανή κυβέρνηση και τα στηρίγματά της.

Γιατί γι' αυτούς το "ευαγγέλιό" τους είναι οι "αντοχές της οικονομίας". Είναι το τι αντέχει η οικονομία. Είναι το να μεγαλώσουνε την πίτα της ανάπτυξης κι από αυτή την ανάπτυξη να μείνουν κάποια ψίχουλα να μοιραστούν στον λαό μας. Είναι να υλοποιηθεί η περίφημη πράσινη μετάβαση, δηλαδή η επένδυση σε μια σειρά πολιτικές οι οποίες κοστίζουν ακριβά και πληρώνονται ακριβά - πανάκριβα μέσα από τους λογαριασμούς ρεύματος.

Σ' αυτό το φόντο, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, και χωρίς να υποτιμήσουμε καθόλου τους εκβιασμούς, θα επιχειρήσουν για άλλη μια φορά να εγκλωβίσουν έναν κόσμο που αγανακτεί, που έχει οργιστεί, για να τον εγκλωβίσουν να διαλέξει το μικρότερο κακό. Να διαλέξει τον "λίγο προοδευτικό", εν πάση περιπτώσει, ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον ανάλγητο Μητσοτάκη. Είναι η προσπάθεια να παιχτεί σε επανάληψη ένα έργο που το είδαμε και τα προηγούμενα χρόνια. Όμως δεν είμαστε στα προηγούμενα χρόνια. Δεν είμαστε ούτε στο '15, ούτε στο '19. Έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι για να φανεί ότι δεν υπάρχει έννοια προόδου που να συναντιέται με τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του. Γιατί δεν είναι πρόοδος οι δεσμεύσεις στην ΕΕ του κεφαλαίου και της διαφθοράς. Δεν είναι πρόοδος τα νομοσχέδια του Μητσοτάκη που τα ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, πάνω από το 50% των νομοσχεδίων. Δεν είναι πρόοδος οι εξοπλισμοί και η εμπλοκή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟικό μακελειό. Δεν είναι πρόοδος τα μνημόνια με τους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς. Δεν είναι πρόοδος το Ελληνικό του Λάτση, το οποίο μαζί το ψηφίζουν, τα ναυπηγεία στους Αμερικανούς, το θεσμικό πλαίσιο των υποκλοπών, αλλά και των κατασχέσεων που μαζί έχουν διαμορφώσει.

Και αν προσέξατε, πλέον μαζεύουν τον Πολάκη. Και μαζεύουν τον Πολάκη, συναντιούνται με τον Στουρνάρα, βγαίνει η Τσαπανίδου και δηλώνει ότι "δεν έχουμε και διαφορές τα μεγάλα κόμματα" ή βάζει αυτά τα "αμείλικτα" ερωτήματα που είπαμε πριν για τα Τέμπη, γιατί ψήνονται σενάρια. Αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να πέσουν οι τόνοι. Πρέπει να ξεμπερδεύουν με τον πολακισμό για να μπορέσουν να επιταχύνουν σενάρια για τα οποία δουλεύει η άρχουσα τάξη την επόμενη των εκλογών, μπροστά στα χοντρά ζόρια που θα βρουν και θα θελήσουν να διαχειριστούν. Δεν είναι, λοιπόν, ερώτημα για τον εργαζόμενο, γι' αυτόν που ζει στην ανέχεια, στην ανασφάλεια, το τι κυβέρνηση θα έχουμε την επόμενη μέρα. Πόσες κυβερνήσεις και με τι συνθέσεις δεν έχουμε δει! Κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς, κυβέρνηση της ΝΔ του Σαμαρά με τον Βενιζέλο, που κι αυτόν πάνε να τον ξεπλύνουνε για να τον έχουν για μετά. Κυβέρνηση με τον έναν και με τον άλλον.

Είναι τυχαία η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να στοχοποιήσει μόνο τον Μητσοτάκη και όχι τη δεξιά, όχι τη ΝΔ, κάνοντας τεμενάδες για τον Καραμανλή και για τον Σαμαρά; Όλα αυτά πρέπει να υποψιάσουν έναν κόσμο. Το παιχνίδι είναι στημένο, το προετοιμάζουν κι αυτός που θα πληρώσει τον λογαριασμό είναι ο λαός μας, γι' αυτό κι από πολλά, από πάρα πολλά θέματα που αφορούν τη ζωή και την καθημερινότητά μας, όλα αυτά τα θέματα πρέπει να γίνουν κριτήριο ψήφου. Κριτήριο καταδίκης από τη μια, υπερψήφισης του ΚΚΕ από την άλλη.

Ας αναφερθούμε σε ορισμένα παραδείγματα, φίλοι και σύντροφοι. Γιατί όλοι εμείς καταλαβαίνουμε ότι τις επόμενες μέρες, βδομάδες ή κάποιους μήνες ανάλογα με το πότε θα πάνε οι εκλογές, πρέπει να φτάσουμε τη συζήτηση σε όσα μπορούμε περισσότερα σπίτια. Πρέπει να πολλαπλασιάσουμε τη συζήτηση άνθρωπο τον άνθρωπο. Πρέπει να προβληματιστεί ένας κόσμος για όλα αυτά που ζει και να μπουν τα πραγματικά ερωτήματα μπροστά σε μια θάλασσα αποπροσανατολισμού, σε μια θάλασσα σκοπιμοτήτων που προσπαθούν να υπηρετήσουν ο ένας για τον άλλον για να εναλλάσσονται βολικά γι' αυτό το σύστημα και να συνεχίσουν την επίθεση σε βάρος του λαού μας.

Τι γίνεται, για παράδειγμα, με την Ενέργεια; Ποιος φταίει για τα τιμολόγια της ΔΕΗ; Είναι η ίδια η πολιτική της "απελευθέρωσης", της ιδιωτικοποίησης. Είναι η ίδια πολιτική που έσπασε τη ΔΕΗ στα τρία: ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ, ΔΕΗ. Που έδωσε τη δυνατότητα να παράγουν ρεύμα ιδιωτικές εταιρείες και ταυτόχρονα να εντάσσονται στο δίκτυο. Που έδωσε τη δυνατότητα να πληρώνουμε ακριβά εμείς τους λογαριασμούς μας, τις ΑΠΕ και υποτίθεται αυτό για να μειωθούν τα τιμολόγια και έχεις σήμερα στην Ελλάδα σχεδόν το 40% της Ενέργειας να παράγεται από τις ΑΠΕ και ταυτόχρονα τα τιμολόγια να μην μειώνονται. Είναι, λοιπόν, παραμύθι ότι μια ΔΕΗ με 51% που θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει την κατάσταση. Το πεδίο της "απελευθέρωσης", το χρηματιστήριο της Ενέργειας, η βιομηχανία ρύπων, η οποία αναγκάζει την Ελλάδα να θάψει τους λιγνίτες, που τους έχει πολλούς και που μπορούν να παράγουν φτηνό ρεύμα, αυτή η πολιτική είναι κοινή τους πολιτική. Είναι πολιτική τους επιλογή κι ο λαός την πληρώνει. Δική τους επιλογή ήταν το να γίνει το αέριο στρατηγικό καύσιμο για την παραγωγή Ενέργειας. Κι όσο ήταν το ρωσικό αέριο, ήταν φθηνό. Τώρα με τις κυρώσεις της ΕΕ, το ρωσικό φυσικό αέριο το αντικαθιστούν με το πανάκριβο LNG και τον λογαριασμό τον πληρώνει πάλι ο εργαζόμενος.

Αυτή η πολιτική είναι κοινή τους πολιτική. Είναι κοινή τους πολιτική η επιχειρηματική δράση στην Υγεία και στο Φάρμακο, που οδηγεί λαϊκές οικογένειες να ψάχνουν να βρουν φάρμακα για τα παιδιά τους. Είναι κοινή τους πολιτική το να μπει ακόμη πιο γεμάτα ο ιδιώτης στα νοσοκομεία. Η πρώτη ΣΔΙΤ ήταν το νοσοκομείο που έφτιαξε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Σαντορίνη μαζί με ιδιώτες. Είναι δική τους πολιτική επιλογή τα χρόνια της πανδημίας να μην τολμήσουν να οδηγήσουν ούτε καν σε δέσμευση, επιστράτευση του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, ώστε να αντιμετωπιστούν οι επιλογές. Είναι κοινή τους πολιτική η εμπλοκή της Ελλάδας σαν πρωταγωνιστής στο μακελειό που κάνουν το ΝΑΤΟ, οι Αμερικανοί και η ΕΕ στην Ουκρανία ενάντια στη Ρωσία. Γιατί ποτέ δεν αρνήθηκαν αυτή την εμπλοκή, παρά τα όσα λένε. Από κοινού ψήφισαν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τη Σουηδία και τη Φινλανδία. Από κοινού στέλνουν αποστολές εκτός συνόρων. Από κοινού, ουσιαστικά, άκουγαν τους ναζιστές του Αζόφ στη Βουλή, όταν το ΚΚΕ ήταν έξω. Κι όλα αυτά στο όνομα των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Δεν θα επεκταθώ, γιατί τα ψηφοδέλτιά μας και ειδικά και το ψηφοδέλτιο της Α' Αθήνας, το τιμούν με την παρουσία τους 11 απόστρατοι αξιωματικοί, συμβάλλοντας στη μάχη που δίνει το ΚΚΕ και μπορούν να πουν περισσότερα γι' αυτή την εμπλοκή, για τις συνέπειες που φέρνει σε βάρος της ίδιας ζωής του λαού μας, αλλά και σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Είναι κοινά τα πλαίσια που έχουν διαμορφώσει: Το πλαίσιο των παρακολουθήσεων όπου "ουδείς εξαιρείται". 100.000 παρακολουθήσεις τα χρόνια των κυβερνήσεων των προηγούμενων, 25.000 παρακολουθήσεις επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επειδή θα το παίξουν "πρόοδος" τώρα μπροστά στις κάλπες. Από κοινού το πλαίσιο της καταστολής με τον τρομοκρατικό νόμο, με τη χρήση των ΜΑΤ και όλων των δυνάμεων καταστολής της Αστυνομίας. Από κοινού και οι πλειστηριασμοί, που είπα και προηγούμενα. Και, φυσικά, θυσία όλα στον βωμό της ΕΕ. Της ΕΕ, αυτής της ληστοσυμμορίας που απ' τη μια η εικόνα της είναι τα λόμπι, οι λομπίστες, η Καϊλή και οι πληρωμές με βαλίτσες για να προωθούν τα συμφέροντά τους κι από την άλλη είναι οι αντιλαϊκές ντιρεκτίβες, είναι η ενσωμάτωση των Οδηγιών σαν αυτές του ΟΟΣΕ, σαν αυτές στην Ενέργεια, σαν αυτές στο Φάρμακο.

Άρα, λοιπόν, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, τα διλήμματα που μπορούν να μπουν ακόμη πιο αποφασιστικά στη σκέψη του λαού μας είναι πολλά. Πρέπει να μπουν και πρέπει να απαντηθούν. Γιατί εμείς δεν κοροϊδεύουμε τον κόσμο. Του λέμε καθαρά: Σήμερα δεν υπάρχει λύση εύκολη, εντός των τειχών, εντός του συστήματος, εντός του πλαισίου. Πρέπει να συγκρουστούμε με την οικονομία του κεφαλαίου. Πρέπει να τελειώνουμε με τους καπιταλιστές. Πρέπει να διαμορφώσουμε ένα πανελλαδικό κίνημα που διεκδικώντας τα άμεσα, τα ζωντανά, τα καθημερινά του προβλήματα, θα κατανοεί την ανάγκη να συγκρουστεί με την καρδιά του προβλήματος. Θα κατανοεί την ανάγκη της πολιτικής αλλαγής και πολιτική αλλαγή σημαίνει να τελειώνουμε με το κράτος των καπιταλιστών. Πολιτική αλλαγή δεν είναι να φύγει ο ένας και να έρθει ο άλλος, μένοντας ίδια η πολιτική τους. Πολιτική αλλαγή είναι να φύγουμε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Να συγκρουστούμε με την οικονομία του κεφαλαίου, να κοινωνικοποιήσουμε τα μέσα που παράγουν τον πλούτο σε αυτή τη χώρα. Να σχεδιάσουμε την κοινωνία μας, την οικονομία μας για να καλύπτει τις δικές μας ανάγκες. Να αξιοποιήσουμε, έτσι, τις δυνατότητες που έχει η πατρίδα μας να θρέφει το λαό της, να έχει ενεργειακή αυτάρκεια, να αξιοποιεί τη βιομηχανία της, το επιστημονικό, το τεχνικό της δυναμικό.

Το κρίσιμο, λοιπόν, δίλημμα που μπαίνει μπροστά και που πρέπει να βάλουμε, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, είναι ότι ο λαός μας έχει να κερδίσει από ένα ακόμη πιο ισχυρό ΚΚΕ. Έχει να κερδίσει από την ενίσχυση του Κόμματος που ήταν πρωταγωνιστής της εργατικής - λαϊκής πάλης παντού. Έχει να κερδίσει από αυτή την κοπιαστική δουλειά στην οποία πρωτοστατούν οι κομμουνιστές για ένα πανελλαδικό συντονισμένο κίνημα, το οποίο θα θεριεύει καθημερινά μέσα στους αγώνες, μέσα στην αλληλεγγύη, μέσα στη στήριξη κάθε αδύνατου μπροστά στην επίθεση του κεφαλαίου. Έχει να κερδίσει από εκλεγμένους βουλευτές κομμουνιστές που θα βρεθούν δίπλα και μπροστά στα λαϊκά προβλήματα, στις διεκδικήσεις, μακριά από τη σαπίλα, μακριά από τον πλουτισμό, μακριά από τα παζάρια, από το πάρε και το δώσε στο οποίο πρωταγωνιστούν το υπόλοιπο αστικό πολιτικό σύστημα. Γιατί ο λαός μας ξέρει ότι η δική μας δύναμη, η ψήφος στο ΚΚΕ, δεν μεταλλάσσεται. Δεν πάει κάπου αλλού. Γίνεται δύναμη ανάτασης, δύναμη πολιτικής, ηθικής, πολιτισμικής ανάτασης του λαού μας. Γιατί δυναμώνει με αυτή του την κίνηση, με αυτή του τη στήριξη, στην πορεία κι εν δυνάμει στην πρόταση εξουσίας που έχει το ΚΚΕ.

Αυτή την εκλογική μάχη, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, τη δίνουμε με πολλούς περισσότερους που παλεύουν μαζί μας χωρίς να ταυτίζονται και χωρίς να συμφωνούν σε όλα με το Κόμμα μας. Τη δίνουμε και με τη συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια, αλλά και με πολλούς λαϊκούς αγωνιστές που από διάφορους χώρους συντάσσονται, περπατούν μαζί μας κι έχουμε υποχρέωση εμείς οι κομμουνιστές να απλώσουμε ακόμα πιο πλατιά το χέρι σε αυτόν που θέλει να σηκώσει και το δικό του χέρι. Να μεγαλώσει η φωνή του αδύνατου. Να μεγαλώσει η φωνή αυτού που πιέζεται σε μια καταθλιπτική καθημερινότητα. Να παλέψει μαζί μας κι αυτός που αντιλαμβάνεται ότι έχει ενστάσεις, έχει απορίες, έχει επιμέρους διαφωνίες, όμως εδώ είναι ο χώρος στον οποίον μπορεί να παλέψει μαζί, είναι ο χώρος ο οποίος με ειλικρίνεια, με σταθερότητα, με συνέπεια, με ακατάβλητη μαχητικότητα δεν θα τον προδώσει, θα του δώσει πίσω στο ακέραιο και στο πολλαπλάσιο αυτή την ενέργεια και τη συμβολή που έδωσε στο Κόμμα μας».

Ο Χάρης Βουρδουμπάς στην παρέμβασή του απευθύνθηκε ιδιαίτερα στους νέους γονείς, καλώντας τους να μετατρέψουν την θλίψη και την οργή τους για το έγκλημα στα Τέμπη σε δύναμη για οργάνωση του συλλογικού αγώνα, κριτήριο συμπόρευσης και ψήφου στο ΚΚΕ. Να κάνουν κριτήριο την απαράδεκτη κατάσταση στα σχολεία, γιατί ο κάθε γονιός θέλει το καλύτερο για το παιδί του και όχι το «μικρότερο κακό». Αυτό να είναι το κριτήριο σε κάθε πλευρά της ζωής τους.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου στην παρέμβασή του αναφέρθηκε στις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ, τη μετατροπή της χώρας σε απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο και τη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, στον πόλεμο στην Ουκρανία και τις συνέπειες αυτής της πολιτικής για τον λαό της Ελλάδας. Κάλεσε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ γιατί «μόνο ο λαός με αγώνες και πάλη μπορεί να σώσει τον λαό».